چین در سودای استقرار ۱۳ هزار ماهواره در مدار زمین

به گزارش روش سئو چین با افشای برنامه های خود برای پرتاب ۱۳ هزار ماهواره به فضا می خواهد یک ابرصورت فلکی را تشکیل دهد تا اینترنت قدرتمند ۵G را عرضه کند که البته باعث نگرانی هایی از سوی دیگر ابرقدرت ها می شود.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، چین می خواهد به مانند ماهواره های اینترنتی “استارلینک” شرکت “اسپیس ایکس”، یک ابرصورت فلکی شامل حداکثر ۱۳ هزار ماهواره در مدار نزدیک زمین مستقر کند.
گفته می شود که این اقدام در جهت پشتیبانی از توسعه اینترنت تلفن همراه شبکه ۵G در چین است.
جزئیات چندانی در مورد این پروژه منتشر نشده است، اما گفته می شود هدف از آن، پر کردن شکاف های موجود در ارتباطات زمینی خدمات رسانی به مناطق روستایی در کشور پهناور چین است.
در کل، هر حرکتی که چین در فضا انجام می دهد، نگرانی هایی را در بین کارشناسان امنیتی ایجاد می کند، همچون این که چین امکان دارد چه استفاده هایی از این صورت فلکی ماهواره ای داشته باشد.
استقرار یک صورت فلکی برای ماهواره های اینترنتی، یک پروژه سطح بالا برای دولت چین در نظر گرفته می شود و می تواند باعث عرضه خدمات ارتباطی به سراسر جهان نه فقط در چین، بلکه در رقابت با اپراتورهای غربی باشد.
یک ابرصورت فلکی ماهواره ای متشکل از صدها تا هزاران ماهواره است که با هم کار می کنند تا تمام مناطق زمین را پوشش دهند و اغلب آنها در فاصله چند صد کیلومتری بالای سطح زمین کار می کنند تا خدمات اینترنتی عرضه کنند.
اما روابط بین چین و دنیای غرب هم اکنون چندان مطلوب نمی باشد، چون که غرب به علت سرپوش گذاشتن چین بر ظهور و شیوع کووید-۱۹ از دست چین عصبانی است و هرگونه پرتاب گسترده ماهواره ها احتمالاً منجر به ترس از استفاده از آنها برای جاسوسی از ایالات متحده و متحدانش می شود.
هم اکنون، صورت فلکی “استارلینک” با نزدیک به ۲۰۰۰ ماهواره ی درحال بهره برداری، توسعه یافته ترین صورت فلکی ماهواره ای است، اما شرکت “آمازون” هم می خواهد هزاران ماهواره را به مدار نزدیک زمین پرتاب کند و اتحادیه اروپا درحال بررسی آن است.
به قول رسانه های دولتی چین، یک پایگاه مرکزی برای استقرار این ابرصورت فلکی در شهر چونگ کینگ ساخته خواهد شد. همینطور هم اکنون ظرفیت پردازش داده محدودی در چین وجود دارد و برای یک شبکه جهانی، این کشور باید ایستگاه های زمینی را در سرتاسر جهان مستقر کند.
نخستین جزئیات این ابرصورت فلکی در اواخر سال ۲۰۲۰ انتشار یافت، زمانی که دولت چین به این منظور و برای استقرار دو صورت فلکی ماهواره ای در مدار نزدیک زمین به اتحادیه بین المللی مخابرات(ITU) درخواست داد.
این درخواست شامل ارسال مجموعا ۱۲ هزار و ۹۹۲ ماهواره است که در فاصله ۳۱۰ مایلی تا ۷۱۱ مایلی در مدار زمین قرار می گیرند. هدف این است که آنها در طیف وسیعی از باندهای فرکانسی و به صورت بالقوه در سرتاسر جهان فعالیت کنند و به کشورهای مختلف خدمات عرضه کنند.
این تلاش، بخشی از یک برنامه پنج ساله است که تا سال ۲۰۲۶ اجرا خواهد شد و خواهان یک شبکه یکپارچه ارتباطی برای رصد زمین و ماهواره های مسیریابی است.
چین تابحال ماهواره های رصد زمین را به فضا پرتاب کرده است، همچون دو ماهواره به نام “گائوفن”(Gaofen) که به ادعای چین برای نظارت بر بلایای طبیعی دریایی، محیط زیست دریایی و محافظت از آب هستند.
هیچ جزئیاتی در مورد قابلیت های ماهواره هایی که در ماه نوامبر برای جایگزینی دستگاههای نسل قبلی پرتاب شدند، منتشر نشده است، اما رسانه های دولتی می گویند که از آنها برای طراحی شبکه جاده ای، بررسی زمین و تخمین میزان محصولات کشاورزی هم استفاده خواهد شد.
این ماهواره ها با دقت پنج اینچ، وضوح بی سابقه ای دارند که آنها را در سطح ماهواره های جاسوسی سطح بالای ایالات متحده قرار می دهد.
چین همینطور راه اندازی سیستم “بیدو”(BeiDou)، جایگزین چینی برای سیستم مسیریابی ماهواره ای GPS متعلق به ایالات متحده را تکمیل کرده و آنرا در سطح جهانی در دسترس قرار داده است.
این فقط دولت چین نیست که ماهواره ها را به مدار نزدیک زمین پرتاب می کند، بلکه شرکت “گلکسی اسپیس” مستقر در پکن هم می خواهد شش ماهواره ارتباطی را امسال میلادی به فضا پرتاب کند.
به نظر می آید یک رقابت بین اپراتورهای غیردولتی در چین به وجود آمده است که می تواند در نهایت به پروژه جدید ماهواره ای ملی تبدیل گردد.
علاوه بر نگرانی در مورد هدف واقعی استقرار این شبکه جهانی از ماهواره ها، آنها خطر برخورد در فضا را هم می افزایند و می تواند به فضاپیماهای دیگر صدمه برسانند.
چین هم از آن سو، اخیرا با دو عبور نزدیک ماهواره های “استارلینک” از ایستگاه فضایی “تیان هه” چین در ماه ژوئیه و اکتبر سال گذشته، نسبت به پروژه “استارلینک” ابراز نگرانی کرد.
دولت چین در همین راستا در مورد این خطرات برخورد و خطرات بالقوه ای که برای فضانوردان ایجاد می شود، به سازمان ملل مراجعه نمود و از این نهاد بین المللی خواست که مسئولیت بین المللی کشورها را در برابر فعالیتهای فضایی به آنها یادآوری کند.

منبع: