متد جدیدی برای بازسازی استخوان های صدمه دیده

به گزارش روش سئو پژوهشگران کانادایی موفق شده اند تا متد جدیدی را برای بازسازی استخوان های صدمه دیده عرضه کنند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از نانومگزین، جامعه علمی طی ۳۰ سال گذشته کوشیده است تا یک جایگزین مصنوعی را برای بافت استخوان عرضه نماید که به ترمیم استخوان صدمه دیده و بیمار کمک می نماید. پژوهشگران “دانشگاه مک گیل”(McGill University) کانادا، متد جدیدی را برای پرورش دادن بافت مصنوعی استخوان ابداع نموده اند.
حوزه درحال پیشرفت مهندسی بافت استخوان که در مورد پرورش سلول های استخوانی در آزمایشگاه کار می کند، روی موادی معروف به چارچوب سلولی متمرکز شده است و سپس این ساختارها را به بدن منتقل می کند تا به ترمیم صدمه های استخوان بپردازد. داربست ها مانند استخوان، به شبکه ای به هم پیوسته از منافذ کوچک و بزرگ نیاز دارند که به سلول ها و مواد مغذی امکان می دهد تا پخش شوند و به تولید بافت استخوانی جدید کمک کنند.
فرایند امیدوارکننده گروه دانشگاه مک گیل، با تغییر ساختار داخلی ماده ای معروف به نام اکسید گرافین کار می کند تا کارآیی آنرا برای بازسازی بافت استخوانی افزایش دهد.
اکسید گرافین، یک ترکیب فوق نازک و بسیار قوی است که به صورت فزاینده ای در الکترونیک، نورشناسی، شیمی، ذخیره انرژی و زیست شناسی استفاده می شود. یکی از خصوصیت های منحصر به فرد اکسید گرافین این است که وقتی سلول های بنیادی روی آن قرار می گیرند، تمایل دارند به سلول های استخوان ساز معروف به “استئوبلاست”(osteoblasts) تبدیل شوند.
این گروه چندرشته ای متشکل از پژوهشگران بخش مهندسی معدن و مواد، مهندسی برق و دندانپزشکی دانشگاه مک گیل دریافتند که با افزودن ترکیب روغن و آب به اکسید گرافن و سپس منجمد کردن آن در دو دمای گوناگون، دو اندازه متفاوت از منافذ در سراسر ماده تولید می شود.
“مارتا سروتی”(Marta Cerruti)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: هنگامی که ما سلول های بنیادی مغز استخوان موش را در این چارچوب متخلخل قرار دادیم، سلول ها تکثیر شدند و درون شبکه منافذ پخش شدند. این نشانه امیدوارکننده ای است در خصوص اینکه روش جدید ما در نهایت می تواند برای بازسازی بافت استخوان انسان استفاده گردد.
وی ادامه داد: ما نشان دادیم که این چارچوب ها کاملا زیست سازگار هستند. هنگامی که سلول ها را در این چارچوب ها قرار می دهید، می توانند در همه چارچوب نفوذ کنند و در کل آن ساکن شوند.
پژوهشگران به شکل دادن منافذی با اندازه های متعدد در قالب و همینطور پرورش سلول ها پرداختند. “ییون چن”(Yiwen Chen)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این کار بدون “سینکروترون”(synchrotron) ممکن نبود چونکه چگالی کم اکسید گرافین به این مفهوم است که فقط مقدار بسیار کمی نور را جذب می کند.
وی ادامه داد: تا جایی که ما می دانیم، این اولین دفعه است که از نور سینکروترون برای دیدن ساختار چارچوب های اکسید گرافین استفاده می شود.
باآنکه امکان دارد هنوز سال ها زمان باقی مانده باشد تا استفاده گسترده بالینی از این روش جدید ممکن شود اما سروتی فکر می کند که پژوهش آنها می تواند به سایر پژوهشگران کمک نماید تا در مورد چگونگی تبدیل شدن سلول های بنیادی به سلول های استخوان، اطلاعات بیشتری به دست بیاورند.
چن اظهار داشت: شاید این پژوهش به درک بهتر زیست شناسی استخوان ها کمک نماید که در غیر این صورت نمی توانستیم آنرا درک نماییم. شاید در کوتاه مدت بتوانیم از روش های آزمایشگاهی برای درک بهتر استخوان و تولید داروهای جدید استفاده نماییم.

منبع: