دانشمندان تصور می کنند که سفر به مریخ روند پیری را تسریع کند و بنابراین می خواهند این مورد را طی نخستین پرواز شهروندان عادی به ایستگاه فضایی بین المللی آزمایش نمایند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، به قول دانشمندان، انسان هایی که در مسافرت ۶۵ میلیون کیلومتری به مریخ هستند، امکان دارد سریع تر از افرادی که روی زمین هستند، پیر شوند.
بنابراین محققان “کلینیک مایو” در روچستر مینه سوتا، نخستین خدمه غیرنظامی را که ماه آینده به ایستگاه فضایی بین المللی سفر خواهند کرد،، قبل و پس از این سفر مطالعه خواهند کرد.
آنها به دنبال نشانه های اولیه پیری هستند، فرآیندی که در آن سلول پیر می شود و تقسیم نمی گردد، اما نمی میرد، ازاین رو در بافت های سراسر بدن تجمع می یابد.
در حالیکه سفر ۱۰ روزه این مسافران به ایستگاه فضایی بین المللی خطر پیری را به شکل جدی ایجاد نمی کند، امید است که مشاهده علایم اولیه پیری در آنها بتواند به دانشمندان در پیشبینی شرایط در سفرهای طولانی تر کمک نماید.
دکتر “جیمز کرکلند” سرپرست این مطالعه می گوید: اگر ما در این شرایط، پیری را مشاهده نماییم، می خواهیم برای مطالعه روی یک مأموریت طولانی تر آماده شویم.
ناسا و چین امیدوارند در دهه ۲۰۳۰ فضانوردانی را به سفری ۶۵ میلیون کیلومتری به سیاره سرخ بفرستند و این در شرایطی است که “ایلان ماسک” بنیان گذار شرکت “اسپیس ایکس” مطمئن است که در همین دهه میلادی به مریخ خواهد رسید.
اواخر ماه فوریه، شرکت فضایی “اکسیوم اسپیس”(Axiom Space) یک گروه متشکل از چهار فضانورد غیرنظامی را در یک کپسول “کرو دراگون” که از شرکت “اسپیس ایکس” اجاره شده است، به ایستگاه فضایی بین المللی خواهد برد.
این مأموریت با نام “اکسیوم میشن ۱”(Axiom Mission ۱)، “مایکل لوپز الگریا”(Michael López-Alegría) فضانورد سابق ناسا و قائم مقام شرکت “اکسیوم اسپیس” را بعنوان فرمانده به همراه سه نفر دیگر به فضا می فرستد.
آن سه نفر هم شامل “لری کانر” کارآفرین آمریکایی و سرمایه گذار فعال غیرانتفاعی بعنوان خلبان، در کنار “مارک پتی” سرمایه دار و نیکوکار کانادایی و “ایتان استیبه” سرمایه دار یهودی هستند.
محققان “کلینیک مایو” قبل و پس از این سفر از چهار عضو این پرواز نمونه های خون و ادرار می گیرند و نشانه های پیری را در آنها شکار می کنند.
هدف این است که بفهمیم آیا پروازهای معمولی فضایی با پیری سلولی مرتبط هستند یا خیر، و اگر اینطور باشد، پیش از پرتاب به مریخ احتیاج به بررسی های بیشتری وجود دارد.
ایستگاه فضایی بین المللی در کمربند “ون آلن” که یک حباب مغناطیسی محافظ است که زمین را احاطه کرده است، قرار دارد و تاثیر تشعشعات خورشیدی را می کاهد. این بدان معناست که مسافرانی که به ایستگاه فضایی بین المللی می روند در مقابل بدترین تاثیرات ممکن حاصل از تجربه سفر پرواز فضایی محافظت می شوند، اما کسانی که به مریخ می روند، فاقد این محافظت هستند.
دکتر “کرکلند” اظهار داشت: این پرواز به ما این ایده را می دهد که آیا پروازهای معمولی فضایی، بدون فراتر رفتن از کمربند “ون آلن” با پیری سلولی مرتبط هستند یا خیر.
اگر در این شرایط هم پیری را مشاهده نماییم، مطمئناً جهت بررسی یک مأموریت طولانی تر آماده می شویم. پیش از این که پروازهای بین سیاره ای واقعاً امکان پذیر شود، باید مطالعات بیشتری صورت گیرد.
مطالعات قبلی نشان داده است کسانی که به کره ماه سفر می کنند، پنج برابر بیشتر از فضانوردانی که فقط به ایستگاه فضایی بین المللی در مدار نزدیک زمین می روند، بر اثر بیماری قلبی جان خویش را از دست می دهند.
به قول تیم “کلینیک مایو”، وقتی انسان ها پیرتر می شوند، سلول های داخل بدن وارد حالتی به نام سالخوردگی می شوند که سبب می شود سلول ها نه زنده باشند و نه مرده. این حالت بدن را از جایگزینی سلول های غیرفعال باز می دارد و این سلول ها در طول زمان تجمع می یابند و مواد شیمیایی را که سبب افزایش التهاب می شوند، پمپاژ می کنند.
به قول محققان، آنها در جوانی مهم هستند، چونکه در اطراف صدمه ها جمع می شوند تا به سیستم ایمنی بدن سیگنال دهند که در آن صدمه احتیاج به ترمیم است. اما آنها بعد از جوانی، زمانی که فردی هنوز جوان است، پاک می شوند و با افزایش سن، توانایی آنها از بین می رود.
هنگامی که سلول ها تحت فشار هستند، تغییر شکل می دهند که سبب پیری می شود. این شامل شرایط قرار گرفتن در معرض سطوح بالایی از تشعشعات یا قرار گرفتن در شرایط گرانش صفر هم می شود.
به قول محققان، شرایط گرانش کم، شکل سلول را تغییر می دهد و نیروهای بالا همچون در شرایط خاص در هنگام برخاستن موشک به پیری سلولی دی ان ای می افزایند.
دکتر “کرکلند” می گوید: خدمه ایستگاه فضایی بین المللی درون کمربند “ون آلن” هستند، اما نگرانی واقعی این است که در صورت انجام مأموریت های مریخی و در صورت وقوع یک شراره خورشیدی، چه اتفاقی می افتد، چونکه در این صورت شما با تشعشعات اتمی سر و کار دارید.
وی ادامه داد: ما در مطالعات اولیه دریافتیم که دوزهای بسیار پایین از تشعشع اتمی می تواند سلول را خیلی بیشتر از سطوح بالای قرار گرفتن در معرض اشعه ایکس یا گاما به سمت پیری سوق دهد و تشعشعات اتمی می تواند به سادگی از فضاپیما عبور کند و متوقف کردن آن دشوار می باشد. ازاین رو اگر در یک مأموریت مریخی رخ دهد، واقعا می تواند یک مشکل بزرگ باشد.
من یک پزشک هستم، نه یک دانشمند فضایی، ازاین رو دیدگاه من نسبت به مبحث سلامتی، متعصبانه است و می توانم بگویم که بسیار نگران هستم.
محققان “کلینیک مایو” علاوه بر آزمایش بر روی خدمه این مأموریت، سلول های انسانی جدا شده را در حالت قبل از پیری به فضا می فرستند تا در روی آنها هم مطالعه کنند و ببینند که آیا شرایط ایستگاه فضایی آنها را به نهفتگی اولیه سوق می دهد یا خیر.
محققان می گویند این سلول ها در آستانه پیری هستند و ما می خواهیم ببینیم که آیا گرانش صفر، بعلاوه نیروهای شدید و یک جو کربن دی اکسیدی بالا در کپسول به اضافه تابش خورشید، این سلول های کشت شده انسانی را که در مرحله پیش از پیری هستند، به حالت پیری سوق می دهند یا خیر. این تیم توضیح داد که سلول های کنترلی مشابهی روی زمین خواهد داشت.
محققان می گویند اگر متوجه شوند که پرواز فضایی باعث پیری سلولی می شود، این آخر راه برای سفرهای مریخی نخواهد بود و همین حالا هم آزمایش های بالینی گوناگونی روی داروهایی که امکان دارد با این فرایند مقابله کنند، برنامه ریزی شده اند. این داروها که بعنوان “سنولیتیک” شناخته می شوند، می توانند عملکرد فیزیکی افراد مبتلا به بیماری های ناشی از پیری سلولی را بهبود بخشند.
منبع: روش سئو
