به گزارش روش سئو پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، نوعی پارچه ابداع نموده اند که می تواند به غیرفعال کردن کروناویروس کمک نماید.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از فیز، گروهی از پژوهشگران “دانشگاه نورث وسترن”(Northwestern University) آمریکا، یک پارچه تطبیق پذیر ابداع نموده اند که می تواند تهدیدهای بیولوژیکی مانند کروناویروس و تهدیدهای شیمیایی مانند مواد مورد استفاده در جنگ های شیمیایی را غیرفعال نماید. ماده ای که بتواند در مقابل هر دو گروه از تهدیدها موثر عمل کند، نادر است.
این پارچه، قابلیت استفاده باردیگر را هم دارد. با قرار دادن پارچه در معرض یک سفیدکننده ساده، میتوان آنرا به حالت ابتدایی خود بازگرداند. این پارچه می تواند در ماسک ها و سایر پوشاک محافظ مورد استفاده قرار بگیرد.
“عمر فرحا”(Omar Farha)، متخصص در زمینه “چارچوب های فلزی – آلی”(MOF) و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: داشتن یک ماده دو کاره که توانایی غیرفعال کردن عوامل سمی شیمیایی و بیولوژیکی را دارد، از اهمیت زیادی برخوردار می باشد چونکه ترکیب کردن مواد گوناگون، فرایند پیچیده ای به حساب می آید.
این ترکیب چارچوب های فلزی – آلی، بر پژوهشی مبتنی است که فرحا و گروهش طی آن، نانوماده ای ابداع کردند که عوامل عصبی شیمیایی را غیرفعال می کند. آنها با انجام دادن دستکاری های کوچک توانستند عوامل ضد ویروس و ضد باکتری را در این ماده به کار بگیرند.
فرحا افزود: چارچوب های فلزی – آلی، مانند اسفنج های مخصوص شست و شو هستند. این مواد که در ابعاد نانو طراحی می شوند، حفره های بسیاری دارند که می توانند به همان صورتی که اسفنج آب را جذب می کند، گازها، بخارها و سایر عوامل را جذب کنند. حفره های چارچوب های فلزی – آلی در این پارچه جدید، کاتالیزورهایی دارند که می توانند مواد شیمیایی، ویروس ها و باکتری ها را غیرفعال کنند. این نانوماده متخلخل می تواند به آسانی روی پارچه ها را بپوشاند.
پژوهشگران دریافتند که این پارچه، فعالیت سریعی را در مقابل کروناویروس، باکتری گرم-منفی “اشریشیا کلی”(E. coli) و باکتری گرم-مثبت “استافیلوکوکوس اورئوس”(S. aureus) نشان داده است. نانوحفره های چارچوب های فلزی – آلی که روی پارچه را می پوشانند، آنقدر بزرگ هستند که امکان خروج عرق و آب را فراهم نمایند.
فرحا اضافه کرد: این ماده، مقیاس پذیر است چونکه فقط به تجهیزات ابتدایی پردازش پارچه نیاز دارد که هم اکنون در صنعت استفاده می شوند. هنگامی که این ماده در ماسک به کار می رود، باید بتواند به دو صورت عمل کند؛ محافظت از کاربر ماسک در مقابل ویروسی که در مجاورت آن قرار دارد و همینطور محافظت از افرادی که با شخص آلوده ای که ماسک به صورت دارد، در تماس قرار می گیرند.
پژوهشگران توانستند درک درستی از مکان های فعال مواد در سطح اتمی داشته باشند. این موضوع، به آنها و سایر پژوهشگران امکان می دهد تا روابطی را میان ساختار و خصوصیت ایجاد کنند که می توانند به ایجاد سایر ترکیبات مبتنی بر چارچوب های فلزی – آلی بیانجامند.
این پژوهش، در “Journal of the American Chemical Society” به چاپ رسید.
