پیاده روی آهسته می تواند خطر مرگ و میر را درمیان بازماندگان سرطان افزایش دهد

روش سئو: پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی دریافته اند که پیاده روی با سرعت کم می تواند یکی از عواملی باشد که خطر مرگ و میر را در بین بازماندگان سرطان می افزایند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از ردیت، پژوهش جدیدی که به سرپرستی “دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس” (WUSM) و “موسسه ملی سرطان آمریکا” (NCI) انجام شده است، ارتباط میان سرعت آهسته راه رفتن و افزایش ریسک مرگ را در بین بازماندگان سرطان نشان میدهد.
بااینکه این پژوهش، آهسته راه رفتن را بعنوان دلیل مرگ و میر به صورت قطعی اثبات نکرده است اما شواهدی در این رابطه وجود دارند. پژوهشگران حالا قصد دارند که بررسی های بیشتری را در این مورد انجام دهند تا بفهمند که آیا کارهای بدنی می توانند به بازماندگان سرطان کمک کنند که توانایی راه رفتن خودرا بهبود ببخشند و بعد از تشخیص و درمان سرطان، میزان بقا را بالا برند.
“الیزابت سالرنو” (Elizabeth Salerno)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: بازماندگان سرطان می توانند بیش از پیش زندگی کنند و این خبر خوبی است اما این مساله نیز مهمست که درک خودرا در مورد نحوه تاثیر سرعت راه رفتن بر زنده ماندن بازماندگان سرطان بهبود ببخشیم. این مساله می تواند به ارائه راهبردهای جدید درمانی و توانبخشی کمک نماید که بهبود بیماران را به همراه دارد.
پژوهشگران در این پروژه، بیش از ۲۳۳ هزار شرکت کننده را مورد بررسی قرار دادند که بین ۵۰ تا ۷۱ سال داشتند. شرکت کنندگان به پرسشنامه هایی در مورد سلامت کلی بدن و احتمال مبتلاشدن به معلولیتی که توانایی راه رفتن را کم کند، پاسخ دادند. شرکت کنندگان بعد از این ارزیابی، تا چند سال مورد بررسی قرار گرفتند.
بررسی ها نشان داد که بازماندگان سرطان، ۴۲ درصد بیشتر از گروه سالم حاضر در این پژوهش، پیاده روی آهسته داشتند و میزان معلولیت نیز در آنها ۲۴ درصد بیشتر گزارش شد. در بین بازماندگان سرطان، افرادی که با کمترین سرعت راه می رفتند، دو برابر بیشتر از کسانی که سریع راه می رفتند، در معرض خطر مرگ به هر علتی قرار داشتند.
بااینکه سرعت پایین پیاده روی با افزایش ریسک مرگ و میر در بین افراد بدون سرطان نیز ارتباط داشت اما میزان این خطر برای بازماندگان سرطان، بیشتر بود. خطر مرگ و میر در آن دسته از بازماندگان سرطان که به ناتوانی در حرکت مبتلا بودند، پنج برابر بیشتر بود.
پژوهشگران خاطرنشان کردند که بازماندگان سرطان، به مدت پنج سال یا بیشتر بعد از تشخیص و درمان سرطان، مشکلاتی در پیاده روی داشتند که تاثیر بلندمدت و گسترده سرطان های مختلف را نشان میدهد و فرصتی را برای مداخلات درمانی فراهم می آورد که با هدف بهبود توانایی راه رفتن صورت می گیرند.
سالرنو اظهار داشت: هنوز اطلاعات بسیاری در مورد این رابطه پیچیده وجود دارد که ناشناخته مانده اند اما پژوهش ما، اهمیت بررسی سرعت راه رفتن را در بازماندگان سرطان نشان میدهد.
این پژوهش، در مجله “Cancer Epidemiology، Biomarkers & Prevention” به چاپ رسید.

منبع: