منشا تولید شفق های قطبی فرابنفش مشتری مشخص شد

برمبنای نتایج مطالعه جدید ناسا، شفق های قطبی فرابنفش دیدنی و جذاب سیاره مشتری توسط ذرات حاملگی که از قمرآتشفشانی ˮآیوˮ مشتری فرار می کنند، تولید می شوند.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، مشاهدات فضاپیمای جونو ناسا به ستاره شناسان کمک کرد تا بتوانند دقیق شفق های قطبی سیاره مشتری را مطالعه کنند. در نهایت منشأ شفق قطبی دایره ای این سیاره که به رنگ آبی روشن است توسط فضاپیمای جونو ناسا فاش شد.
محققان دریافتند شفق های قطبی فرابنفش دیدنی و جذاب سیاره مشتری توسط ذرات حاملگی که از قمرآتشفشانی آیو مشتری فرار می کنند، تولید می شوند. آیو(Io) نام یکی از قمرهای سیاره مشتری و یکی از اقمار گالیله ای است. آیو نزدیکترین قمر از اقمار گالیله ای مشتری به این سیاره است. آیو سیزدهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایه ی جرم و حجم است. این قمر از نظر اندازه اندکی بزرگتر از ماه است و با ۴۰۰ آتشفشان فعال، آیو فعال ترین جرم از نظر زمین شناختی در سامانهٔ خورشیدی شمرده می شود.
نمایش شفق قطبی مشتری که با نام “طوفان های بامدادی شفق قطبی”(auroral dawn storms) شناخته می شود بامداد زود در قطب های شمال و جنوب این سیاره پدیدار می شوند. بگفته پژوهشگران ناسا و دانشگاه لیژ این نمایش بی نظیر و گذرا نور سیاره مشتری به روشی مشابه که “ریزطوفان های شفق قطبی”(aurora substorms) در آسمان کره زمین پدیدار می شوند، ایجاد می شوند.
هر دو سیاره میدان های مغناطیسی تولید می کنند که ذرات حاملگی را که با میدان مغناطیسی آنها واکنش نشان می دهند را برای ایجاد نمایشی از نورهای درخشان جذب می کنند.
نورهایی که طوفان بامدادی مشتری را می سازند با الگوهای باد خورشیدی مطابقت ندارند که این مساله سبب شد تا پژوهشگران دریابند که بیشتر آنها از ذرات حاملگی که از قمرآیو فرار کرده اند، تشکیل شده اند. این ذرات یونیزه می شوند و توسط میدان مغناطیسی اطراف این سیاره غول پیکر گاز ی به دام می افتند و موجب ایجاد نمایش نور در اطراف مناطق قطبی می شوند.
محققان دریافتند طوفان های بامدادی در نیمه شب/تاریک(nightside ) این سیاره ایجاد می شوند و همزمان که سیاره می چرخد شفق قطبی نیز با آن می چرخد و به بخش روز آن می رود.
محققان اعلام کردند که داده های فضاپیمای جونو بسیار مفید بود و درباره این رخداد اطلاعات بسیاری در اختیار آنها قرار داده است.
یافته های این مطالعه در مجله AGU Advances منتشر گردید.