پژوهشگران دانشگاه هاروارد بررسی كردند تاثیر خشونت دوره كودكی بر پیری زودرس

روش سئو: پژوهشگران ˮدانشگاه هارواردˮ در بررسی جدیدی دریافتند كه تجربه خشونت در دوره كودكی می تواند به بروز مشكلات فیزیكی و روحی و پیری زودرس منجر شود.
به گزارش روش سئو به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، بررسی های جدید روانشناسان دانشگاه “هاروارد”(Harvard University) نشان میدهد که داشتن خشونت و تجربه های لطمه زا در دوران کودکی می تواند نشانه های زیستی پیری را تقویت کند. بلوغ زودرس، پیری سریع سلولی و تغییرات ساختاری مغز می توانند با ترومای دوره کودکی در ارتباط باشند.
پژوهشگران دهه ها به بررسی تاثیر دشواری زندگی دوران کودکی بر رشد فیزیکی و شناختی پرداخته اند. مشخص است که تجربیات دوره کودکی، تاثیر زیادی بر سلامت روحی در دوره های بعد دارند اما برخی پژوهش های بحث برانگیز نشان می دهند که تجربیات منفی دوره کودکی می توانند اثرات فیزیکی احتمالی را به همراه داشته باشند.
پژوهشی که در سال ۲۰۰۹ انجام شده است، نشان میدهد که ترومای دوره کودکی می تواند در کارهای ژنتیکی تغییر ایجاد کند. این پژوهش ها نشان می دهند که نشانگرهای وراژن شناسی می توانند بر واکنش های استرسی مغز موثر باشند و در بعضی موارد، خطر خودکشی در بزرگسالی را بالا برند.
پژوهش دیگری که در سال ۲۰۱۸ انجام شد، نشانگرهای وراژن شناسی مجزایی را در بزرگسالانی شناسایی می کند که در کودکی قربانی سوءاستفاده جنسی شده اند. این پژوهش نشان میدهد که این زخم های مولکولی نه فقط می توانند زیست نشانگرهایی در خصوص وجود تروما باشند، بلکه شاید به نسل های بعد نیز منتقل شوند.
پژوهش جدیدی که با محوریت این مساله انجام شده است، یکی از بزرگترین ارزیابی ها را در این مورد ارائه می دهد و بیش از ۸۰ پژوهش را بررسی می کند. در این پژوهش، سه نشانگر زیستی مربوط به افزایش سن همچون پیری سلولی، رشد ساختاری مغز و آغاز بلوغ بررسی می شوند.
“کیتی مکلاگلین”(Katie McLaughlin)، پژوهشگر دانشگاه هاروارد و از نویسندگان این پروژه اظهار داشت: سوالی که ما علاقه داریم به پاسخ آن برسیم، این است که آیا همه تجربیات منفی دوره کودکی می توانند بر روند پیری موثر باشند یا خیر. ما در بررسی های خود به پاسخ خیر رسیدیم.
تجربیات منفی دوره کودکی، به دو گروه تقسیم می شوند. گروه نخست، تجربیات مربوط به سوءاستفاده و خشونت و گروه دوم، تجربیات مربوط به فقر و محرومیت هستند. بررسی ها نشان می دهند که پیری غیرعادی معمولا در بیمارانی که خشونت یا سوءاستفاده را تجربه کرده اند، بیشتر است.
مکلاگلین افزود: بزرگ شدن در محیطی که فرد را در معرض تهدیدهای گوناگون قرار می دهد، سبب می شود که شبکه نواحی مربوط به پردازش اجتماعی و عاطفی مغز، کارآیی بیشتری در پردازش اطلاعات مربوط به تهدید داشته باشند و فرآیندهایی را تقویت نمایند که کودک در حال رشد هنوز به آنها نیازی ندارد.
نشانگرهای پیری سلولی، در کودکانی که خشونت را تجربه می کنند، افزایش می یابند. در چنین کودکانی، بلوغ زودرس نیز دیده می شود.
سرعت گرفتن پیری بیولوژیکی می تواند در دوره بزرگسالی، نتایج منفی فیزیکی و روحی به همراه داشته باشد. این مساله حتی می تواند به بروز بیماری های قلبی- عروقی، دیابت و سرطان در بزرگسالی منجر شود.
این پژوهش، در مجله “Psychological Bulletin” به چاپ رسید.

منبع: